Για φέτος το χειμώνα η Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώρια συνεργάστηκε με το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης. Η έκθεση ονομάζεται “130 χρόνια Σύγχρονης Τέχνης” και αποτελείται από παραπάνω από 200 έργα εμβληματικών καλλιτεχνών. Vincent van Gogh, Henri Matisse, Pablo Picasso, Marcel Duchamp, Salvador Dalí, Georgia O’Keeffe, Edward Hopper, Louise Bourgeois, Jackson Pollock, Mark Rothko, Diane Arbus, Agnes Martin και Andy Warhol είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Όπως καταλαβαίνετε με τέτοια λίστα η ανυπομονησία μου χτύπησε κόκκινο!
Αυτός, αγαπημένοι μου αναγνώστες, είναι ο πρώτος πίνακας που αντικρίζεις μπαίνοντας στην έκθεση. Δε μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωσα εκείνη την στιγμή. Θαυμάζω τον Dali απλά, βαθιά και ειλικρινά από τα μύχια της ψυχής μου. Δεν πίστευα ποτέ πόσο μεγάλη συγκίνηση θα μου έδινε κάτι τόσο απλό, όπως το να δω έναν πίνακά του!
Salvador Dali “The persistence of memory” 1931
Ακόμη ένας μοναδικός ζωγράφος, ο Edward Hopper, σε μαγνητίζει με τις λιτές εικόνες του που σε αφήνουν με μια μυστήρια αίσθηση προσμονής…
Edward Hopper “Gas” 1940
Η πινακοθήκη έσφυζε από κόσμο (καθόλου παράλογο) και ειδικά στα μεγαθήρια της ζωγραφικής, όπως η Frida Kahlo, ο συνωστισμός γύρω από τους πίνακές της ήταν τεράστιος.
Frida Kahlo “Self portrait with cropped hair” 1940
Pablo Picasso “Seated Bather” 1930. Δεξιά: Κωνσταντίνα Γώγου “συγκλονισμένη”
Το ελαιόχρωμα είναι το είδος χρώματος που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ευρέως. Προτιμάται για την αντοχή του στο χρόνο και την ποιότητα και την ένταση των χρωμάτων, σε αντίθεση με τα πιο “εύθραυστα” (αλλά αγαπημένα μου) κάρβουνο, μολύβι ή νερομπογιά. Χάρηκα ιδιαίτερα λοιπόν όταν δίπλα στον καταπληκτικό Picasso βρήκα αυτό το αριστούργημα του Lam ζωγραφισμένο με απλές και ταπεινές νερομπογιές.
Wilfredo Lam “Satan” 1942
Κατά τη διάρκεια αυτής της έκθεσης βλέπεις όχι μόνο μοναδικά και διάσημα έργα τέχνης αλλά και πώς η Τέχνη σαν ζωντανός οργανισμός μεγαλώνει, ωριμάζει, δοκιμάζεται και προσαρμόζεται στις εκάστοτε περιστάσεις, είτε αυτό είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος ή η επέλαση της τεχνολογίας.
Στο μεσοδιάστημα του Α΄και του Β΄παγκοσμίου πολέμου τα υλικά ήταν δυσεύρετα. Αυτό το υφαντό είναι όμως η απόδειξη πώς διαφορετικές υφές, απλές φόρμες και απλά υλικά στα κατάλληλα χέρια μπορούν να μεταμορφωθούν σε κάτι το τελείως διαφορετικό.
Gunta Stolzl “Wall hanging” 1924 Υφαντό
Jackson Pollock, No.7 1950
Roy Lichtenstein “Drowning Girl” 1963
John Baldessari “What is painting”1966
Reymond Pettibon, No title (Vavoom vavoom his), No title (Vavoom the terrible), No title (Vavvoom if they) 1987 μελάνι σε χαρτί
El Anatsui “Bleeding Takari II” 2007 Γλυπτό από ανακυκλωμένο αλουμίνιο και καπάκια από μπουκάλια
Φεύγοντας πήρα τα αναμνηστικά μου και σταμάτησα να χαζέψω για λίγο ακόμα άλλον ένα πίνακα του Dali, ο οποίος βρισκόταν στο χώρο υποδοχής της Πινακοθήκης.
Η έκθεση θα παραμείνει στη Μελβούρνη από τις 7 Ιουλίου μέχρι και τις 8 Οκτωβρίου 2018 στην Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώρια.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού από άλλο site/blog χωρίς την έγγραφη άδεια του Citygirls.gr
You must be logged in to post a comment.