Hiking σε ένα τροπικό δάσος έξω από τη Μελβούρνη

Λίγο μετά το ξεκίνημα της χρονιάς ξεκίνησαν οι μίνι καύσωνες στην Αυστραλία, και όπως συμβαίνει πάντοτε στις μεγάλες πόλεις, δεν πολυκυκλοφορείς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είναι από αυτές τις περιόδους του καλοκαιριού που τα πάντα μοιάζουν να χαμηλώνουν ρυθμούς και ακόμα και ο χρόνος κυλάει πιο αργά, ειδικά κατά τις μεσημεριανές ώρες. Οι δρόμοι είναι έρημοι και όλα μοιάζουν σκονισμένα και μουντά κάτω από το καυτό φως του ήλιου.

Μια μέρα σαν κι αυτή ξυπνάω από την ανυπόφορη ζέστη στις εννέα το πρωί και ο υδράργυρος σκαρφαλώνει στους τριάντα. Κοιτάζοντας έξω απ΄το παράθυρο βλέπω τις τριανταφυλλιές μου λίγο μαραζωμένες, να ασφυκτιούν μέσα στη ζέστη, περιμένοντας υπομονετικά τη βραδινή δροσιά. Μέσα στο μυαλό μου, όμως, το μόνο που υπάρχει είναι η λαχτάρα για ένα καταπράσινο δάσος, δροσερό αεράκι και ζουζούνια να βομβίζουν ασταμάτητα γύρω μου. Με ολόκληρη την ημέρα στη διάθεσή μου, αποφάσισα να πάω για μια σύντομη πεζοπορία.

Μία από τις πιο κοντινές κορυφές στη Μελβούρνη είναι το Mt Donna Buang, στα 1250 μ. υψόμετρο.

Ο χώρος στην κορυφή είναι οργανωμένος με τουαλέτες, τραπέζια πικ-νικ και χώρο πάρκινγκ, καθώς τον χειμώνα μπορείς να κάνεις σκι στις πλαγιές. Το μέρος δέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Ξεκινώντας να μπαίνω στο μονοπάτι η δροσιά που χάιδεψε το δέρμα μου ήταν μια καλοδεχούμενη αλλαγή που μου επέτρεπε να απολαμβάνω το τοπίο λίγο παραπάνω. Τα δάση της Αυστραλίας είναι άκρως επιβλητικά στην όψη αλλά και στο μέγεθος. Η βλάστηση μεγαλώνει και ευδοκιμεί σε πολλά επίπεδα, απόλυτα προσαρμοσμένη σε όλες αυτές τις απότομες καιρικές αλλαγές. Κάτι αντίστοιχο σε εμάς τους Ευρωπαίους απαιτεί χρόνια προσαρμογής!

Όταν προσπαθώ να περιγράψω ένα δάσος της Αυστραλίας, συνηθίζω να λέω ότι “νιώθω πως είμαι μέσα στο Jurassic Park!” και το εννοώ απόλυτα.

Η μορφή που έχει η φύση εδώ είναι πολύ ξένη για το δικό μου μάτι, αλλά ταυτόχρονα σαγηνευτική.

Δεν μπορείς να δεις τα δέντρα ολόκληρα με μία ματιά. Πρέπει το βλέμμα σου να ταξιδέψει από τις ρίζες μέχρι τις θεόρατες κορφές, που όταν τελικά τις κοιτάς, δεν έχεις πια καμία οπτική επαφή με το έδαφος.

Μερικές ώρες αργότερα και αφού καταλάγιασε η πολλή ζέστη αποφασίσαμε με την παρέα μου, να κατηφορίσουμε προς την κοντινότερη πόλη για να δούμε πώς περνάνε τις μέρες τους εδώ οι ντόπιοι, όταν δεν είναι στις δουλειές τους, μια τόσο ζεστή καλοκαιρινή ημέρα. Και φυσικά τους ανακαλύψαμε να κάνουν μπάνιο στο ποτάμι.

Με τις πάπιες.

Μετά λοιπόν από αυτή τη σύντομη στάση, κατηφορίσαμε πιο χαμηλά, στο Yarra Valley,

και διαλέξαμε ένα πανέμορφο οινοποιείο για να φάμε, παρέα με καλό κρασί και τη δροσούλα που σιγά σιγά έφτανε, μαζί με το απόγευμα. Το Yarra Valley είναι μια κοιλάδα, με ατέλειωτους αμπελώνες που βγάζει μερικά από τα καλύτερα κρασιά στην Αυστραλία. Υπάρχουν ακόμα και οργανωμένα τουρ, στα οποία μπορείς να κάνεις μια ολοήμερη εκδρομή και γευσιγνωσία κρασιών σε διάφορα οινοποιεία τριγύρω.

Κάπως έτσι έκλεισε και η μέρα! Και το άρθρο μου αυτό! Cheers!