Κάθε πόλη είναι σαν ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από τα άλλα. Έτσι και το Πεκίνο, η έκτη πόλη εκτός Ελλάδας στην οποία έχω την χαρά να ζω τα τελευταία χρόνια, όσο χαοτικό και αν φαίνεται κάποιες φορές, με έχει γοητεύσει με την ποικιλία των ιστοριών που διηγείται καθημερινά αλλά και των εικόνων που έχει για να τις συνοδέψει.
Τα τελευταία χρόνια που η ατμοσφαιρική μόλυνση έχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, το Πεκίνο έχει αρχίσει να δημιουργεί μια νέα ιστορία, με πλούσια σε ιστορικά στοιχεία πλοκή αλλά και με πολλά σύγχρονα στοιχεία.
Ανάμεσα στα πολυάριθμα σύγχρονα σημεία που διαθέτει η πρωτεύουσα της Κίνας, είναι και η Σανλιτούν, δηλαδή το Χωριό των Τριών Λι, μια μικρή περιοχή μήκους περίπου 1500 μέτρων (1 λι ισούται με 500 μέτρα) από την Ντονγκτζιμέν, την ανατολική πύλη της πόλης.
Αρχικά η περιοχή αυτή στην δεκαετία του ’50, ήταν η συνοικία των διπλωματικών αποστολών. Γνώρισε ανάπτυξη από το ’70 και ειδικά το ’80 όταν με τα διεθνή ξενοδοχεία που πρωτοάνοιξαν εδώ, ήρθαν και τα πρώτα μπαρ και έκτοτε είναι σε συνεχή αναδιαμόρφωση. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008 έφεραν περαιτέρω ανάπτυξη και έδωσαν στην περιοχή ακόμα περισσότερα μέρη για διεθνείς εμπειρίες φαγητού και διασκέδασης.
Σε αυτήν την πασίγνωστη bar street, με καταστήματα από όλες τις διεθνείς μάρκες, έρχονται πολλοί, ειδικά ξένοι, οι οποίοι αν δεν εργάζονται ήδη σε κάποια από τις πολυεθνικές εταιρίες που υπάρχουν στην περιοχή, θα κατέβουν στη Σανλιτούν μετά τη δουλειά για ψώνια, φαγητό και διασκέδαση.
Η συναναστροφή με ανθρώπους κυριολεκτικά από παντού, οι οποίοι εργάζονται σε σημαντικές θέσεις εταιριών υψηλής τεχνολογίας, διεθνών επιχειρήσεων και στο εμπόριο φέρνει ένα συνονθύλευμα αισθήσεων σε αυτήν την μεγαλούπολη όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιλάει μανδαρίνικα προσθέτοντας το χαρακτηριστικό πεκινέζικο –ρ στο τέλος οποιασδήποτε λέξης.
Περπατώντας στη Σανλιτούν ανάμεσα σε μπαρ, εστιατόρια και ξενοδοχεία με ευωδιές από διάφορες εθνικές κουζίνες να με περιτριγυρίζουν από κάθε σημείο της γης που βρίσκεται ανατολικότερα της Ελλάδας, έχω κάθε φορά και μια νέα ευκαιρία να γνωρίσω γεύσεις και ανθρώπους από παντού. Αγαπημένα μου σημεία βέβαια είναι αυτά που συνδέουν τις μεγάλες μου αγάπες, το φαγητό και τα βιβλία, και η περιοχή έχει τα κατάλληλα μέρη που προσφέρουν και τα δύο μαζί.
Το κέντρο του Πεκίνου, όσο φανταχτερό ή χαοτικό και αν μοιάζει, τόσο ασφαλές είναι, και αν και δεν του φαίνεται με την πρώτη ματιά, έχει σκοπό να γίνει το κέντρο του σύγχρονου κόσμου.
You must be logged in to post a comment.