Πολλές φορές θα επανέρχομαι στη σκέψη ότι τα βιβλία, οι μουσικές, οι ταινίες, οι άνθρωποι, έρχονται να μας συναντήσουν την κατάλληλη στιγμή. Και η στιγμή αυτή είναι μοναδικά δημιουργική, έντονη, συναισθηματική. Τόσο, που κάποιες άλλες φορές κάνει εμάς τους ίδιους να πηγαίνουμε αντίστοιχα προς ο,τι θέλουμε να συναντήσουμε, είτε αυτό είναι βιβλίο, είτε είναι νότες, είτε είναι μια κινηματογραφική σκηνή, είτε –σίγουρα- ένας άνθρωπος.
«Όταν μας πλησιάζουν τα μεγάλα πράγματα στη ζωή σημαίνει πως αντίστοιχα κι εμείς έχουμε μεγαλώσει». Η στιγμή αυτή ορίζεται, όχι με την στενή του όρου έννοια, αυτή που έχει να κάνει με αριθμούς, αλλά ως η στιγμή εκείνη που «απολαμβάνω, χωράω όλα όσα Είμαι. Είμαι ο,τι Είμαι. Η καρδιά μου στρέφεται με την ορμή προς την Αλήθεια».
Αυτά έγραφε στο πρώτο του βιβλίο ο Μιχάλης Δέλτα. Στο Φως των Λέξεων. Το κράτησα στα χέρια μου, τότε, δύο χρόνια πριν, σαν φυλαχτό, γιατί ήταν γραμμένο από έναν άνθρωπο που με τις μουσικές του είχα ενηλικιωθεί, είχα ζήσει τους πρώτους μου έρωτες, είχα χτίσει τα πρώτα όνειρα και τα είχα γκρεμίσει παράλληλα. Με τους δικούς του στίχους, παρέα με τον Κωνσταντίνο Βήτα, τους Στέρεο Νόβα δηλαδή, πορεύτηκα όλα τα φοιτητικά χρόνια, αλλά και χρόνια μετά, στα ταξίδια μου, στις πόλεις του κόσμου, στα κρεβάτια των σπιτιών μου και στις αγκαλιές των συντρόφων, στα γέλια των φίλων και στα δάκρυα.
Δεν θα μπορούσα να μην αναζητήσω τις πρώτες λέξεις του Μιχάλη Δ. σε βιβλίο.
Η απόσταση είναι όσο αναγκαία όσο και η αγάπη
Κράτησα στα χέρια μου το αριθμημένο 97/300 υπογεγραμμένο αντίτυπο και ξεκίνησα το ταξίδι της ενδοσκόπησης.
Βρέθηκα στις γειτονιές της Αθήνας, όπου μεγάλωσα, θυμήθηκα τα dj set που κυνηγούσαμε όλοι, ήχησε στα αυτιά μου η φωνή της Τσανακλίδου να μιλάει για μια Αγάπη Μικρή.
Θα φτιάξω μια ζεστή σούπα,
ανέβα πάνω και φέρε λίγο ψωμί κι αγάπη
αν έχεις.
Σημείωνα, σημείωνα και έβρισκα τον εαυτό μου στα ίδια σημεία που τον είχα κατά καιρούς χάσει. Οι λέξεις του Μιχάλη, ερχόμενες από το βαθύ μέσα, εκεί που φωλιάζει η βαθύτερη μελαγχολία, γίνονταν φως.
Και ο καιρός πέρασε. Ο Μιχάλης έγραφε ξανά. Και «έπαιζε» με μας που περιμέναμε τη συνέχεια, αφήνοντας ένα γράμμα να προδίδει ότι υπάρχει και μετά. Ένα «Κ». Και εγώ τρελαινόμουν. Γιατί το αγαπώ το Κ και αγαπώ και τις συνέχειες.
Και ήρθε η Κάθαρση.
Το δεύτερο βιβλίο του. Στα χέρια μου το 575 αντίτυπο.
Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει Κάθαρση
θα πρέπει να έχουμε βιώσει αρχικά εμπειρίες που να μας έφεραν στα όρια μας.
Σε φοβερές ακρότητες και εσωτερικές συγκρούσεις.
Πολλά τα κείμενα. Περισσότερες οι συνδέσεις. Ανέβηκα τα σκαλιά της Πολυκατοικίας των Στέρεο Νόβα, αναρωτήθηκα Αν δεν μπορέσω, πάλεψα με τη βία της ηλιθιότητας και τον πολιτισμό της Αφωνίας, αναζήτησα τα Επτά Στάδια της Αυτογνωσίας, διαπίστωσα πως Δεν υπάρχουν δύσκολα ή εύκολα και ότι σίγουρα Δεν με ελκύουν οι ψευτο-ενάρετοι άνθρωποι.
Όταν είσαι παιδί, γνωρίζεις τα πάντα. Διακρίνεις πού υπάρχει η αρμονία, η ανιδιοτελής αγάπη. Ακόμη κι αν βιώνεις την εγκατάλειψη από τους ενήλικες που σε περιβάλλουν, συνδέεσαι με τη Σοφία που βασιλεύει στα βάθη της Ψυχής. Ακολουθείς τον Προορισμό σου.
Όταν είσαι παιδί, μιλάς στα δέντρα, στα πουλιά, σ’ αρέσει να φωνάζεις και να σε ακούνε τα αστέρια, κοιμάσαι αγκαλιά με τους αόρατους προστάτες σου.
Όταν είσαι παιδί, ζεις όλη την πραγματικότητα όπως ακριβώς Είναι.
Γράφει ο Μιχάλης. Για όλα τα μέσα, τα εντός, που φωνάζουν ή τραγουδούν απλά, ή σιγοψιθυρίζουν, μα βγαίνουν τελικά έξω στο φως. Στιγμές, σκέψεις, συναισθήματα, αφορμές, μικρές ή μεγάλες σοφίες, χωρίς διδακτισμό. Μα με επίγνωση.
Εγώ απλά θα σας πω την ιστορία μου, με αστραφτερή εντιμότητα, με την ορμή της αλήθειάς μου. Και η Ψυχή σας ακούγοντας, θα θυμηθεί τα πάντα.
Και ήρθε το ερώτημα Τι είναι Αγάπη Μαμά;. Το τρίτο βιβλίο του Μιχάλη. Η επιβεβαιώση για μια ακόμη φορά αυτής της μαγικής συνάντησης με τα βιβλία. Η αγάπη και η μαμά. Κάτι που προσωπικά δεν με απασχόλησε πολύ, γιατί ένιωθα ότι όλα τα θέματα περί μητέρας τα είχα ξεκαθαρισμένα μέσα μου, και ως κλασική κόρη είχα να διαχειριστώ τον έρωτά μου προς τον μπαμπά, ο οποίος ως απών από τη ζωή εδώ και χρόνια, συγκεντρώνει πάνω του όλη την προσοχή, παρόλη την καίρια και καθοριστική συμβολή της μαμάς. Πριν λίγο καιρό, για πρώτη φορά, διαβάζοντας ένα άλλο βιβλίο, αυτό της Νατάσσας που είχαμε παρουσιάσει εδώ στο citygirls, με απασχόλησε βαθιά η σχέση αυτή, η σχέση με τη μητέρα.
Όταν, λοιπόν, είδα την ανάρτηση του Μιχάλη για το νέο του βιβλίο, χωρίς δεύτερη σκέψη τον αναζήτησα για να το αναζητήσω. Σε λίγες μέρες το είχα στα χέρια μου, ήδη το 617 αντίτυπο υπογεγραμμένο. Με δική του φροντίδα. Και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.
Τίποτα δε στέκεται ικανό να ερμηνεύσει με σαφήνεια αυτό που μέσα μου με Ενώνει.
Αν θέλεις πραγματικά να αλλάξεις τότε κάνε το παν να εκτεθείς.
Επιστρέφοντας Εκεί, στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης, μύρισα Κόκκινα Τριαντάφυλλα, μπήκα και βγήκα σε Πολυκατοικίες Κοινής Ενοχής, αναρωτήθηκα «Τι είναι Αγάπη Μαμά;», άκουσα Θεραπευτικά Λόγια, για Βαρυκεντρισμένα Συναισθήματα, τον ήχο ενός κασετόφωνου που παίζει jazz, πέρασα μια μέρα χωρίς αγάπη, και αποφάσισα να καλοδέχομαι το «καλή όρεξη».
Ευχαριστώ, κόπιασε.
Η αγάπη είναι φαγητό.
Τρέφομαι από αυτήν.
Αγαπώ για να μην πεθάνω.
Όπως γράφει και ο Μ.Δ το βιβλίο του αυτό, όπως και τα άλλα άλλωστε, δεν είναι καμία περίπτωση λογοτεχνικά ή αποτέλεσμα ποιητικής έμπνευσης. Είναι οι προσωπικές του ιστορίες, και όχι μόνο, είναι η προσπάθεια να χαρτογραφήσει ερωτήματα και να προσεγγίσει απαντήσεις, σε θέματα που μας απασχολούν όλους, και γυρνούν γύρω από την Αγάπη.
Αφιερώνει αυτό το βιβλίο σε όσους αγωνίζονται καθημερινά να βρουν τις ισορροπίες, σε εκείνους που τα βγάζουν πέρα χωρίς να επαναπαύονται σε πατερίτσες οικονομικής στήριξης και σε υστεροβουλίας σχέδια, στους ολοκληρωμένους ανθρώπους, οι οποίοι στέκονται σε ύψη εμπειρίας και ανθρωπιάς, στις ψυχές που αγωνιούν για τον κόσμο αυτό, για τον Άνθρωπο και το Φως του.
Γιατί υπάρχει μόνο μια ιστορία, η πιο παλιά…Και αν με ρωτήσεις, ποια, θα σου πω : το Φως ενάντια στο Σκοτάδι.
Δεν ξέρω ποιο από τα τρία να σας προτείνω περισσότερο, θα σας πω μονάχα ότι θα είμαι εδώ και θα περιμένω και το τέταρτο βιβλίο του Μιχάλη.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Καλή ανάγνωση!
Το φως των λέξεων, Μιχάλης Δέλτα, Εκδόσεις Οδός Πανός, 1η Έκδοση Απρίλιος 2016
Κάθαρση, Μιχάλης Δέλτα, Εκδόσεις Οδός Πανός, 1η Έκδοση Μάιος 2017
Τι είναι η Αγάπη Μαμά; Μιχάλης Δέλτα, Εκδόσεις Οδός Πανός, 1η Έκδοση Απρίλιος 2018.
υ.γ1. Ένα μεγάλο μπράβο στις Εκδόσεις Οδός Πανός και τον Γιώργο Χρονά για την πίστη με την οποία υπηρετούν το βιβλίο τόσα χρόνια. Κι ένα ακόμη μπράβο για το πόσο όμορφα και προσεγμένα ως φυσικά αντικείμενα, πέρα από το περιεχόμενό τους, είναι αυτά τα τρία βιβλία.
υ.γ2 Είναι ωραίο να μεγαλώνεις μαζί με τους καλλιτέχνες που αγαπάς. Να σου επιτρέπουν αυτή τη γνώση, της δικής τους ενηλικίωσης, να μην φοβούνται την έκθεση, να ομολογούν τα ευχαριστώ τους.
υ.γ3 Μιχάλη Δ., σε ευχαριστώ!
You must be logged in to post a comment.