Η Χαμένη Αναγνώστρια, ένα βιβλίο για βιβλιόφιλους και όχι μόνο

Είχα καιρό να γράψω για βιβλίο, ίσως γιατί είχα καιρό να διαβάσω ένα για τη χαρά και μόνο της ανάγνωσης και όχι για μελέτη.
Θα μπορούσες να πεις ότι υπήρξα και εγώ μια «Χαμένη Αναγνώστρια», σίγουρα όμως για διαφορετικούς λόγους από αυτόν της ηρωίδας που έδωσε τον τίτλο στο σημερινό μας βιβλίο.

Η «Χαμένη Αναγνώστρια» του Fabio Stassi. Ένα βιβλίο για βιβλιόφιλους, και όχι μόνο.

Όποιος μιλάει με πάθος για ένα βιβλίο είναι πάντα ένας ερωτευμένος άνθρωπος.

Με κεντρικό ήρωα έναν σύγχρονο γοητευτικό λογοτεχνικό χαρακτήρα που απαλύνει τις πνευματικές ή σωματικές παθήσεις των ανθρώπων, προτείνοντάς τους τα κατάλληλα βιβλία. Και κάπως έτσι τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα και η ποίηση παύουν πλέον να είναι ένα χαρτί γραμμένο με μελάνη και μεταλλάσσονται σε θεραπείες, φάρμακα, ακόμη και σε εργαλεία έρευνας που φωτίζουν σκοτεινά εγκλήματα.

Όλοι ψάχνουμε έναν αναγνώστη για τις ιστορίες που σκαρώνουμε.

Γιατί τίποτε δεν υπάρχει αν δεν μπορείς να το αφηγηθείς. Είμαστε οι πρώτοι καταδότες του εαυτού μας.

Πρόκειται για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αναζητά τα όρια της μοιραίας σχέσης μεταξύ λογοτεχνίας και πραγματικότητας.
Ο Βίντσε Κόρσο, σωσίας του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, είναι ένας άνεργος καθηγητής, καρπός της φευγαλέας σχέσης της μητέρας του με έναν άγνωστο ταξιδιώτη. Το μοναδικό ενθύμιο που έχει από τον πατέρα του είναι τρία βιβλία που ξέμειναν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου: μια κληρονομιά που του σημαδεύει τη ζωή.

Η νοσταλγία είναι σαν το κρυολόγημα, μας κυνηγά συνήθως τη νύχτα.

Για να επιβιώσει, καταφεύγει στη βιβλιοθεραπεία, ως επάγγελμα.

Τα βιβλία καθαρίζουν το μυαλό και το αίμα, αναχαιτίζουν τη γοητεία του κενού και τη δυσθυμία.

Έτσι συναντά τη γυναίκα που είχε χαρακτηρίσει το σύζυγό της συγκάτοικο, την Βέλια, που ο άντρας της την είχε παρατήσει για μια αντίζηλό της, δώδεκα χρόνια μικρότερη, τη Ροζάλμπα που έλεγε ότι είχε δει πάρα πολύ κόσμο και αρρώστησαν τα μάτια της, το κορίτσι που έσπαγε ποτήρια, εκείνη που τον ρωτούσε σε ποια ηλικία ορφανεύει ο άνθρωπος, τη γυναίκα – κανόνι που ήθελε να παχύνει, και την Γκουενταλίνα που τρύπωνε στα κρεβάτια των ξενοδοχείων για να κρυφτεί από τον ίδιο της τον εαυτό. Και την Κάρλα που δεν είχε αποδεχτεί ποτέ τα μαλλιά της.

Δεν υπάρχει καμία συνοχή στις ζωές μας, υπάρχουμε μόνο εμείς που την απαιτούμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύουμε τα πράγματα. Το σώμα δεν ερμηνεύει, ξέρει εκ των προτέρων, είχε πει ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Γκιμαράες Ρόσα.

Όταν όμως ανακαλύπτει ότι η γειτόνισσα του, μανιώδης αναγνώστρια, εξαφανίζεται, ο Βίντσε αρχίζει να μελετά τη ζωή της γυναίκας μέσα από τα βιβλία που διάβασε, πεπεισμένος ότι με την εξαφάνισή της γράφει μια ιστορία που μόνο εκείνος μπορεί να αποκωδικοποιήσει.

Υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι γυαλιά για κάθε αναγνώστη και δεν βλέπουν όλοι οι αναγνώστες τα ίδια σε ένα βιβλίο.

Ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, μέσα από χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ειλικρίνεια για τις πληγές του και παραδοχή της στάσιμης ζωής του, μέσα από την απώλεια αλλά και την ευφυϊα, καταφέρνει να λύσει ένα μυστήριο, να ‘διαβάσει’ τους ανθρώπους αλλά και τον εαυτό του, και κυρίως κάνει εμάς να θέλουμε να διαβάσουμε κι άλλο. Να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας μέσα από τις δικές μας επιλογές βιβλίων, φράσεων, λέξεων. Γιατί είναι αλήθεια, ότι (και) το βιβλίο έρχεται και σε βρίσκει στην κατάλληλη στιγμή, τότε που το έχεις ανάγκη.

Δεν πιστεύω πια στα προφητικά όνειρα ούτε στους συγγραφείς – προφήτες. Είμαι πεπεισμένος ότι το γράψιμο, όπως και τα όνειρα, είναι απλώς μια μορφή πρόβλεψης του παρελθόντος. Το παρελθόν έχουμε μπροστά μας, όχι το μέλλον. Κι αυτό γιατί το έχουμε καταλάβει ελάχιστα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να το εικάσουμε, με μια θύμηση μετά την άλλη και με πολύ κόπο.

Συντροφιά σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, στην αρχή του, παρατίθενται οι στίχοι του τραγουδιού «La chanson des vieux amants» του Ζακ Μπρελ. Ο ήρωας αγαπά τη μουσική και μαζί του την αγαπάμε και εμείς. Βρες τα κομμάτια μέσα στην ιστορία και επέτρεψέ τους να σε συντροφεύσουν κατά την ανάγνωση. Σκέτη απόλαυση!
Στην όμορφα και ευρηματικά πλεγμένη ιστορία μυστηρίου, δεν είναι μόνο το νουάρ στοιχείο που κερδίζει. Είναι κυρίως το ανθρώπινο στοιχείο.

Η εξαφάνισή της έκρυβε έναν βαθύ και υπερβολικό πόνο. Είναι ο πόνος που μας σκοτώνει, που μας πνίγει μέρα με τη μέρα, που μας κάνει σιγά σιγά να σβήνουμε. Ένα πρωί εξαφανίζεται το χέρι μας, ένα άλλο η φωνή μας, ένα άλλο η ανάσα μας, Βαδίζουμε μέσα στα σπίτια μας, αμίλητοι και αόρατοι, μόνο που έχουμε γίνει ήδη η απουσία μας.

Βιώνεις μαζί με τους ήρωες του βιβλίου όλες αυτές τις φοβίες και ανασφάλειες του σύγχρονου ανθρώπου, που ζει κυρίως στο αστικό τοπίο, την αποξένωση, την έντονη συναισθηματική φόρτιση και το μεταβλητό της, την ανάγκη να βρεθεί μια θεραπεία για το ο,τιδήποτε, μιας και δεν μπορεί κανείς εύκολα και θαρρετά να σταθεί απέναντι στο πρόβλημα.

{Ο Φάμπιο Στάσι (Ρώμη, 1962) είναι συγγραφέας, υπεύθυνος ιταλικής λογοτεχνίας σε γνωστό εκδοτικό οίκο της Ιταλίας και ταυτόχρονα εργάζεται σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της Ρώμης. Πρωτοεμφανίστηκε στον συγγραφικό χώρο το 2006. Έχει γράψει επτά μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια αλλά και βιβλία για παιδιά. Το 2013 γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στο μυθιστόρημά του Ο τελευταίος χορός του Σαρλό, το οποίο μεταφράστηκε σε 19 χώρες, ενώ στην Ιταλία τιμήθηκε με 6 βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Premio Campiello. Το 2016 η χαμένη αναγνώστρια κέρδισε το βραβείο Scerbanenco για το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα της χρονιάς.”

Η “Χαμένη Αναγνώστρια” είναι ένα βιβλίο που θα το χαρούν όχι μόνο όσοι αγαπούν τα βιβλία και ζουν με ή μέσα από αυτά, αλλά και όσοι φλερτάρουν με αυτή την ιδέα. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Καλή απόλαυση!

Η Χαμένη Αναγνώστρια, Fabio Stassi, Εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Δήμητρα Δότση

υ.γ.1 Αποκορύφωμα είναι το παράρτημα του συγγραφέα με τους τίτλους βιβλίων που αναφέρονται μέσα στο κείμενο. Συνοδεύονται από εύστοχες συμβουλές ανάγνωσης, ώστε ο καθένας να επιλέξει ο,τι νιώθει ότι του ταιριάζει.

υ.γ.2 Λατρεύω να χαζεύω τα εξώφυλλα των βιβλίων. Πολλές φορές, το ομολογώ, είναι αυτά που με κερδίζουν, αν είμαι ανάμεσα σε διάφορα που δεν ξέρω το περιεχόμενο. Το εξώφυλλο της χαμένης αναγνώστριας είναι πραγματικά υπέροχο. Τα συγχαρητήρια στον Χρήστου Κούρτογλου

υ.γ.3 Εκτός άλλων λάτρεψα και τη φράση «Αν τα μυθιστορήματα καταργούν την πραγματικότητα, το κάνουν για να την εκθέσουν, για να καταλάβουμε το πραγματικό πρόσωπο των πραγμάτων».