Δολομίτες: Εξόρμηση στις Ιταλικές Άλπεις (μέρος 1ο)

Για τη φετινή χρονιά αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη βορειοανατολική περιοχή των Ιταλικών Άλπεων και ιδιαίτερα την κοιλάδα της Val di Fassa. Τεσσερισήμισι ώρες μας χωρίζουν με το αυτοκίνητο από τον προορισμό μας, το γραφικό χωριό Campitello di Fassa.

Μετά την Τοσκάνη περάσαμε στην Εμίλια Ρομάνια, αφήσαμε στα δεξιά μας την Μπολόνια και αρχίσαμε να διασχίζουμε την πεδιάδα που ποτίζει ο Πο, το μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι της Ιταλίας.

Προσπεράσαμε τις διασταυρώσεις που οδηγούν στη Μόντενα και Μάντοβα και στα τέλη της διαδρομής μας, ο νομός του Τρεντίνο μάς υποδέχτηκε με τα ατελείωτα χωράφια από σταφύλια και τις μηλοκαλλιέργειες.

Σιγά σιγά, καθώς όλο και πλησιάζαμε στον προορισμό μας, αρχίσαμε να γοητευόμαστε από τον επιβλητικό ορεινό όγκο των βουνών. Μια μεγάλη ταμπέλα μας καλωσόρισε στους Δολομίτες, περιοχή προστατεύομενη από την Ουνέσκο ( https://whc.unesco.org/en/list/1237/ )

Οι Δολομίτες είναι η ορεινή οροσειρά που εκτείνεται στη βορειοανατολική περιοχή των ιταλικών Άλπεων. Πήρε το όνομά της από τον Γάλλο εξερευνητή Deodat de Dolomieu που για πρώτη φορά παρατήρησε το ειδικό πέτρωμα των βουνών, δίνοντάς του το όνομα dolomia, καθώς περιέχει το ορυκτό dolomite. Ανθρακικό ασβέστιο και μαγγάνιο, υπολείμματα ηφαιστειακής λάβας και κοράλλια τροπικής ζώνης, κρύβουν ένα υποθαλάσσιο παρελθόν χιλιάδων χρόνων.

Η τυπολογία αυτού του πετρώματος βρίσκεται μόνο σε αυτήν την περιοχή.

Κατά τη δύση του ηλίου, παρατηρείται το φαινόμενο enrosadira. Η χημική σύσταση του πετρώματος (ανθρακικό ασβέστιο και μαγγάνιο) έχει ως αποτέλεσμα το χρωματισμό των Δολομιτικών Άλπεων κατά την διάρκεια της ανατολής και κυρίως της δύσης, με μια κοκκινωπή απόχρωση που τείνει πολλές φορές στο μωβ. Δυστυχώς δε μπορέσαμε να απολαύσουμε πολλά τέτοια δειλινά γιατί τις περισσότερες μέρες ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος τα απογεύματα. Θα επιστρέψουμε όμως κάποια στιγμή.

Τις πρώτες μέρες θέλαμε λίγο να προσαρμοστούμε με το καινούργιο περιβάλλον, τη μεγαλοπρέπεια των βουνών και τον άστατο καιρό που συναντήσαμε. Έτσι πραγματοποιήσαμε κοντινές εκδρομές στη βάση μας, ξεκινώντας με ημερήσιες εξορμήσεις στις γειτονικές κωμοπόλεις του Canazei,

Moena

και Ciampestrin,

ακολουθώντας τον ποταμό Avisio.

Με μουσική υπόκρουση τον γαργάρινο ήχο του νερού, διασχίσαμε το δάσος. Συναντήσαμε άλογα, αγελάδες και ακούσαμε από μακριά τις μαρμότες. Κάναμε πικ νικ στις ατελείωτες πεδιάδες στρωμένες με ένα πράσινο πέπλο από πρασινάδα, κάναμε κούνια και μονόζυγο στις οργανωμένες παιδικές χαρές που συναντήσαμε, και δροσίσαμε τα πόδια μας στα κρύα νερά του Avisio.

Καθώς οι μέρες κυλούσαν, αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με το περιβάλλον. Ξεκινήσαμε να μελετούμε και να επεξεργαζόμαστε τους χάρτες του τουριστικού συλλόγου και να συλλέγουμε πληροφορίες από τους συνδαιτυμόνες μας. Αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τους Δολομίτες ψηλά στις κορυφές του.

Πρώτη εμπειρία μας, η ανάβαση με το τελεφερίκ χωρητικότητας 121 ατόμων από το Campitello di Fassa στο καταφύγιο Col Rodella (2950μ). Η θέα κατά την ανάβαση με τον ανελκυστήρα ήταν απλά μαγευτική. Η κοιλάδα της val di Fassa, μικροσκοπική, απλωνόταν στα πόδια μας. Μια διαφορετική οπτική γωνία του κόσμου μας. Στην κορυφή, μας υποδέχτηκε ένα κρύο αεράκι και ένα καταπράσινο οροπέδιο.

Κατάνυξη, ηρεμία, αγγαλίαση, χαρά, τα συναισθήματά μας.

Τοποθετήσαμε τα ορειβατικά σακίδια στους ώμους, δέσαμε καλά τα κορδόνια μας, πήραμε μια βαθιά ανάσα με καθαρό αέρα, φορέσαμε κορδέλες στα αυτιά μας και αρχίσαμε το περπάτημα μέχρι το πέρασμα Passo di Sella. Μια σύντομη διαδρομή μόνο τριάντα περίπου λεπτών που μας αποζημίωσε σε κάθε βήμα μας.

Στο Passo di Sella πήραμε έναν άλλο ανελκυστήρα για να ανέβουμε ψηλά στο καταφύγιο για φαγητό. Εκεί νικήσαμε ο καθένας τους φόβους του, λόγω της ανάβασης με ένα κλειστό τελεφερίκ χωρικότητας δύο ατόμων, που οι δυνατοί άνεμοι εκείνη τη στιγμή, το έκαναν να κουνιέται σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Εμπειρία μοναδική, να επαναληφθεί κάποια στιγμή.

Ο φωτεινός, γαλάζιος, ελαφρά σημαδεμένος εδώ κι εκεί από μικρά λευκά σύννεφα ουρανός μέσα σε λίγα λεπτά μεταμορφώνεται σε ένα γκρίζο φόντο για τις φωτογραφίες μας. Ο εύθυμος, ζεστός ήλιος μας εγκαταλείπει και το αδιάβροχο κλέβει τη θέση από την αντιηλιακή κρέμα. Αλλά όπως μας πληροφορούν οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής “έτσι είναι το βουνό”, απρόβλεπτο. Πρέπει να συνηθίσουμε τις εναλλαγές της θερμοκρασίας.

Κι ενώ ετοιμαζόμαστε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να απολαύσουμε μια ζεστή σοκολάτα, ένα δροσερό αεράκι απομακρύνει ξανά τα σύννεφα και η επιθυμία μας για πεζοπορία επιστρέφει δριμύτερη. Ανάβαση για ακόμη μια φορά μετά τα τελεφερίκ, ψηλά στο βουνό.

Συνεχίζεται…… Δολομίτες μέρος 2ο. Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια εδώ και να μάθετε όλα τα χρήσιμα tips για το ταξίδι σας: https://www.citygirls.gr/korniliaverrou/happy-living/travel/dolomites-italikes-alpeis-part2/