Μια ακόμη ευκαιρία

Ξέρω ποιος είμαι αλλά δεν ξέρω τίποτε για μένα. Νικόλαος Ζ. Διαβατά

Εσύ αλήθεια ξέρεις ποιος είσαι; Πόσο εύκολα μπορείς να το πεις αυτό και πόσο εύκολα μπορείς να ζήσεις με αυτή τη γνώση;


Αν με ρωτήσεις εμένα, θα σου πω ότι διαρκώς με μαθαίνω, όλα ανατρέπονται μέσα μου και τριγύρω μου, κι όλα αλλάζουν, όσο κι αν κάποια μένουν ίδια. Όλο μαθαίνω. Και το μεγαλύτερο μου μάθημα τα τελευταία χρόνια είναι η εθελοντική συμμετοχή μου στα μαθήματα δημιουργικής γραφής μέσα στις φυλακές, στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας που στεγάζονται και λειτουργούν μέσα στις φυλακές. Είχα την ευλογία να είμαι δασκάλα, μα κυρίως μαθήτρια, δίπλα στους έγκλειστους μαθητές των ΣΔΕ στα Διαβατά, στη Λάρισα και στον Δομοκό. Πρόκειται για μια εμπειρία που θα χρειαζόμασταν όλο τον χώρο του site και όλο τον χρόνο σου για να χορτάσω να μοιραστώ όλα αυτά που έχω νιώσει και βιώσει.

Προτιμώ να μην το κάνω, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, να μην μιλήσω παραπάνω για τη διαδικασία διάδρασης ανάμεσα στους δασκάλους και τους μαθητές, στους ανθρώπους που συναντώνται σε μια τέτοια συνθήκη, αλλά να μοιραστώ μαζί σου περήφανα το αποτέλεσμα των μαθημάτων αυτών.

Είναι οι λέξεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, τα όνειρα και η ζωή των ανθρώπων αυτών, όπως αποτυπώθηκαν για πρώτη φορά πάνω στο χαρτί με τη μορφή ποιημάτων, σπαραγμάτων γραφής και μικρών ιστοριών.

Σου γράφω γιατί δεν μπορώ να είμαι δίπλα σου. Μου λείπεις πολύ. Μην νομίζεις ότι σε ξέχασα. Για πάντα θα είσαι κρυμμένη στις φλέβες μου. Erion, Διαβατά.

Θα μοιραστώ μαζί σου τα δύο βιβλία των έγκλειστων μαθητών.

Το Φυγής Ευκαιρία, των μαθητών του 3ου ΣΔΕ Φυλακών Διαβατών και το Εκ Προμελέτης των μαθητών του 2ου ΣΔΕ Φυλακών Λάρισας.

Πρώτη φορά οι έγκλειστοι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τη διαδικασία της γραφής, πρώτη φορά διαπίστωσαν τη δύναμη της λέξης πάνω στο χαρτί, τη δυνατότητα να καταθέσεις ψυχή, συναίσθημα και σκέψη έτσι όπως ποτέ άλλοτε δεν το έχεις κάνει. Πρώτη φορά ανακάλυψαν τον πλούτο της φαντασίας αλλά και των θετικών στοιχείων που κρύβουν μέσα τους και χωρίς καμία συστολή τα εξέφρασαν πάνω στο χαρτί.

Η αγάπη μυρίζει σαν ένα μέρος γεμάτο τριαντάφυλλα.
Σαν ένα κουτί γεμάτο γλυκά της μητέρας μου.
Σαν το αέρινο άρωμα μιας μοναδικής γυναίκας.
Σαν την ελευθερία μου που παλεύω να κερδίσω.
Ρελιάν, Λάρισα

Οι ιστορίες τους, τα γεμάτα συναίσθημα μικρά και μεγάλα ποιήματά τους, μιλούν για όλα όσα ζεις εσύ και εγώ, έξω και μακριά από τα δικά τους κάγκελα. Για αγάπη, έρωτα, όνειρα, ταξίδια, φιλία, οικογένεια. Δεν θα βρεις μέσα στις σελίδες άρνηση, μίσος, οργή και εκδίκηση, παρά μόνο ελπίδα, νοσταλγία, συγχώρεση. Θα επαναπροσδιορίσεις και θα επαναπροσδιοριστείς.
Γιατί ξέρεις κάτι; Θα μπορούσες να είσαι και εσύ, από μια συγκυρία της ζωής, ή από ένα άλλο περιβάλλον γέννησης, στην ίδια θέση. Κι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται να μας δώσουν ένα μάθημα: Ότι υπάρχει ελπίδα, ότι αν δείξεις σε έναν άνθρωπο τον δρόμο προς τον καλύτερό του εαυτό θα σου απλώσει το χέρι να τον περπατήσετε μαζί. Και έτσι θα γίνεις κι εσύ καλύτερος άνθρωπος.

Η Αλίκη, ο Arsen, o Asbi, o Bledar, ο Γιάννης Μ, ο Erion, o Hektor, η Ιωάννα, ο Klajdi, o Ksandros, o Κωνσταντίνος Κ., ο Lefter, η Μάρω, η Νάντια, ο Νικήτας, ο Νικόλαος Ζ, η Νικολίνκα, ο Νίκος Α, ο Peter, o Reald, o Roni, o Toska, η Τσβετελίνα από τα Διαβατά.
Ο Adem, o Αλέξανδρος, ο Andrea, o Bayrom, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Dritan, o Hussein, o Θωμάς, ο Θανάσης, ο Iordan, o Κώστας Λ, ο Κώστας, ο Κυριάκος, ο Nikolin, ο Νίκος, ο Ρελιάν από τη Λάρισα.

Ο μικρός γιος, η μάνα, το παιδί, το πατρικό των παλιών ονείρων, ένας απρόσμενος έρωτας, το δώρο, οι αναμνήσεις, η τελευταία φορά, η γειτονιά του κόσμου, το εισιτήριο, το ταξίδι με το τρένο, τα πιο όμορφα γενέθλια, η προσευχή, το όνειρο και η αλήθεια, μια αλλιώτικη Κυριακή. Μερικές από τις ιστορίες τους.

Σου προτείνω να τις διαβάσεις, όχι σαν να κοιτάς κρυφά από την κλειδαρότρυπα, αλλά κομμάτι κι εσύ αυτού του κόσμου, αυτού που ήδη ζει δίπλα μας, άλλο τόσο ζει εντός μας. Γιατί πολλές φορές η «φυλακή» δεν είναι μόνο πίσω από τα σιδερένια κάγκελα, αλλά κυρίως μέσα μας.

Οι άνθρωποι αυτοί, με τις λέξεις τους, κατάφεραν να «δραπετεύσουν». Αξίζει ο χρόνος μας κι η προσοχή μας.

Σου εύχομαι καλή ανάγνωση

φυγής ευκαιρία, 3ο ΣΔΕ Φυλακών Διαβατών

εκ προμελέτης, 2ο ΣΔΕ Φυλακών Λάρισας

υ.γ 1 Τα βιβλία πωλούνται στη συμβολική τιμή των 5 ευρώ και μπορείς να τα προμηθευτείς από τα Βιβλιοπωλεία Ακυβέρνητες Πολιτείες, Κεντρί, και Οκτάνα στη Θεσσαλονίκη, και από το βιβλιοπωλείο ‘Αχιλλέας Καλτσάς και Σια ΟΕ’ (Αλεξ. Παπαναστασίου 7 – έναντι ΕΛΤΑ) στη Λάρισα. Τα συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία φιλοξενούν στο χώρο τους τα βιβλία, ενώ όλα τα έσοδα δίνονται για τις ανάγκες των Σχολείων και των μαθητών.

υ.γ.2 Σε κάθε περίπτωση, εφόσον είσαι μακριά, μπορείς να επικοινωνήσεις και μαζί μου στο kalliopi_pasia@citygirls για να τα παραγγείλεις.

υ.γ. 3 Για όλη αυτή τη δράση οφείλονται οι ευχαριστίες και τίποτε δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τους βασικούς πυλώνες, τους Διευθυντές των Σχολείων. Περισσότερα εντός του βιβλίου.

υ.γ.4 Μέρες σαν κι αυτές που το ζήτημα της εκπαίδευσης στις φυλακές είναι φλέγον και απασχόλησε πολύ κόσμο αναφορικά με το δικαίωμα στην παιδεία και την ανάπτυξη της προσωπικότητας, δεν θα μπορούσα παρά να ξεφυλλίσω και να μοιραστώ μαζί σου ένα τέτοιο δείγμα ευκαιρίας στην ελευθερία.

Share and Enjoy !

Filed under Βιβλίο

Ίσως αν ζούσαμε σε άλλη εποχή να ήμουν σύννεφο. Σε αυτήν, την τρέχουσα, βιώνω παράλληλες ζωές ανάμεσα στην πραγματικότητα, τη φαντασία και τις σελίδες των βιβλίων. Διαβάζω και γράφω από μικρή, μεσοδιαστήματα ακαδημαϊκών σπουδών, κάπου ανάμεσα στη Νομική Επιστήμη, την Επικοινωνία και τον Πολιτισμό, τη Δημιουργική Γραφή. Και πάντα στο πλάι μου τα ταξίδια. Κι οι άνθρωποι. Κυρίως αυτοί που χρήζουν προσοχής και βοήθειας. Γιατί στο τέλος το Καλό θα νικήσει. Πού θα με βρεις; Θα διαβάζουμε παρέα εδώ, στη στήλη των CityGirls, θα γράφω τα «καρκινικά» ποιήματα, θα μελετώ την Ιαπωνική λογοτεχνία, θα μοιράζομαι ο,τι αγαπώ και όπου νιώθω οικεία, θα έχω πάντα στο ράφι μου την πρώτη μου ποιητική συλλογή «Πού πάει το λευκό όταν το χιόνι λιώνει;» και θα προετοιμάζω, θα ζω και θα γράφω νέες ιστορίες. Γιατί η ζωή είναι αγρίως απίθανη.