Ένας αναζωογονητικός περίπατος στο Morello της Φλωρεντίας -

Η πόλη της Φλωρεντίας είναι πολλά περισσότερα από αναγεννησιακοί περίπατοι, ατέλειωτες επισκέψεις στα μουσεία και βόλτες στις ακτές του Άρνο. Στα περίχωρα της πόλης η ύπαιθρος είναι μαγευτική! Σήμερα θα πάμε μια βόλτα στους πρόποδες του βουνού Morello. Βουνό ή μήπως λόφος; Το Morello έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός βουνού, θεωρείται όμως και ένας από τους αμέτρητους λόφους που πλαισιώνουν την πόλη της Φλωρεντίας.

Βρισκόμαστε στη βορειοδυτική πλευρά της πόλης, κοντά στο αεροδρόμιο, δίπλα από τις κοινότητες του Σέστο Φιορεντίνο και Καλεντζάνο, μια μεγάλη ανάσα από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Το Morello είναι μία από τις τελευταίες κορυφές της οροσειράς Appennino, του ορεινού όγκου που συνδέει την Τοσκάνη με την Εμίλια Ρομάνια, την πόλη της Φλωρεντίας με αυτή της Μπολόνιας. Αυτός ο σημαντικός δρόμος εμπορικών συναλλαγών ήταν ήδη γνωστός από την εποχή των Ετρούσκων.

Σημαντικά ευρήματα έχουν βρεθεί στην περιοχή που πιστοποιούν τη διαμονή τους στον ευρύτερο χώρο και φιλοξενούνται σε μουσεία της πόλης.

Η βόλτα μας ξεκινάει από την περιοχή Colonnata. Εδώ κατασκευάζονταν στη ρωμαϊκή εποχή κολώνες, όπως προμηνύει και η ιταλική ονομασία της τοποθεσίας, που σκοπό είχαν να τροφοδοτήσουν με πόσιμο νερό την πόλη της Φλωρεντίας από τις πηγές του ποταμού Μαρίνα του Καλεντζάνο.

Στην αρχή της βόλτας μας, αφήνοντας πίσω μας τις τελευταίες μοντέρνες κατοικίες, συναντούμε το ψηλό τοίχος της βίλας της οικογένειας Ginori.

Η οικογένεια αυτή έχει συνδέσει το όνομά της με το εργοστάσιο παραγωγής πορσελάνης από το 1735. Αν και τα τελευταία χρόνια η εταιρεία έχει περάσει στην κατοχή του γνωστού οίκου Gucci, το εργοστάσιο βρίσκεται ακόμη στην περιοχή συνεχίζοντας την παράδοσή της στην παραγωγή ειδών πορσελάνης με τη επωνυμία Richard-Ginori.

Η ανάβασή μας συνεχίζεται ακολουθώντας το μονοπάτι δίπλα από τις πηγές του μικρού ποταμού Ζambra. Δίνουμε ρυθμό στα βήματά μας και αρχίζουμε να χοροπηδάμε ελαφρά πάνω από τις πέτρες και το χωμάτινο μονοπάτι.

Ο ορειβατικός σύλλογος της περιοχής έχει φροντίσει να βάλει τα απαραίτητα σημάδια για να βοηθήσει τους αναβάτες όταν η διαδρομή δεν είναι εύκολο να αναγνωριστεί.

Το πρώτο κομμάτι της πεζοπορίας είναι το πιο κουραστικό. Συνεχής ανάβαση μέσα από το δάσος, διασχίζοντας γεφυράκια, ακούγοντας τον ήχο μικρών καταρρακτών, ψάχνοντας ταυτόχρονα για σπαράγγια και μανιτάρια.

Θα γυρίσουμε με άδεια χέρια στο σπίτι γιατί τα πολύχρωμα άνθη που ξεπροβάλλουν παντού αποσπούν συνεχώς την προσοχή μας.

Η μυρωδιά του βρεγμένου ακόμη χώματος, η υγρή ατμόσφαιρα κάτω από τον ίσκιο των δέντρων, η μυρωδιά της άνοιξης που έχει ήδη μπει είναι άκρως θεραπευτικά για μένα. Καθαρίζουν το μυαλό και γαληνεύουν την ψυχή μου. Εδώ που το τιτίβισμα των πουλιών και ο γάργαρος ήχος του νερού συνθέτουν ένα από τα ωραιότερα τραγούδια. Η μουσική του δάσους σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον γύρω μας.

Στο τέλος της ανάβασης, μετά από ένα αρκετά κουραστικό κομμάτι που δοκιμάζει τους μυς των κάτω άκρων μας, πριν φτάσουμε ψηλά στο ξέφωτο μπορώ να ακούσω δυνατά και καθαρά μόνο τους χτύπους της καρδιάς μου. Νιώθω τους παλμούς να χορεύουν μέσα μου και το πρόσωπό μου να παίρνει φωτιά κοκκινίζοντας από την προσπάθεια. Και ξαφνικά νιώθω ακόμη πιο ζωντανή.

Ξεπροβάλλει μπροστά μας ένας χωμάτινος επαρχιακός δρόμος που μας οδηγεί στο παλιό μοναστήρι του Carmignanello, γνωστό και σαν βίλα του Carmignanello.

Ένα μεσαιωνικό, ημιτελές μέχρι τις μέρες μας οίκημα, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Matteo Nigetti στις αρχές του 16ου αιώνα. Χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος απομόνωσης και προσευχής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες από τους δομινικανούς καλόγερους της Santa Maria Novella και αργότερα ως τόπος αναψυχής και ξεκούρασης πολλών ιδιωτών.

Λίγα μόλις μέτρα νότια υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου.

Μια εκκλησία του 12ου αιώνα, χτισμένη με υλικά της περιοχής με βάση τον αυστηρό και αρμονικό ρομανικό ρυθμό.

Κατά μήκος του δρόμου αμπελώνες στολίζουν τις πλαγιές του βουνού. Μια υπέροχη λαγκάδα βγαλμένη μέσα από κάποιο πίνακα ζωγραφικής.

Τα χρυσοπράσινα φύλλα των ελιών λικνίζονται ελαφρά χάρη στο αεράκι που έρχεται από ψηλά, από την κορυφή του βουνού Morello.

Στη διασταύρωση του δρόμου αποφασίζουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην πηγή του μικρού ποταμού που μαζί με τον βράχο έχουν δημιουργήσει ένα υπέροχο πράσινο πέπλο σκεπάζοντας το πέτρινο υπόστρωμα.

Από εδώ κι εμπρός συνεχίζουμε τη διαδρομή μας κατηφορίζοντας με προορισμό το σπίτι μας. Ανθισμένες πλαγιές, πράσινο χρώμα παντού, σε όλες τις αποχρώσεις του και καθαρό αεράκι γεμίζει τα πνευμόνια μας.