Βόλτα στη Ρώμη για 8 ώρες! -

“Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη”. Με αυτή τη δημοφιλή από την αρχαιότητα λαϊκή παροιμία ξεκινά και η δική μας μέρα στο σταθμό τρένων Santa Maria Novella στη Φλωρεντία.

Προορισμός μας η πρωτεύουσα του ιταλικού κράτους. Η μαγική, αρχοντική, ρωμαϊκή, αναγεννησιακή, μοντέρνα, και κάποιες φορές, παρακμιακή Ρώμη. Η πόλη ένα ανοικτό, υπέροχο, ατελείωτο μουσείο.

Στη μιάμιση ώρα του ταξιδιού μας προσπαθούμε να οργανώσουμε όσο καλύτερα γίνεται τη διαμονή μας στην πόλη. Από την άφιξη μέχρι την αναχώρησή μας έχουμε οκτώ ώρες στη διάθεσή μας να δούμε όσο περισσότερα πράγματα μπορούμε.

Η Βεατρίκη, φίλη, συγγενής, ξεναγός και διοργανώτρια της εκδρομής μας βγάζει ένα χάρτη από την τσάντα της και προσπαθεί να μας δώσει όσες περισσότερες πληροφορίες για αυτά που θα επισκεφτούμε. Η καλλιτεχνική μας όρεξη έχει ανοίξει.

Άφιξη του τρένου στη Roma Triburtina. Κατεβαίνουμε και ανεβαίνουμε κυλιόμενες σκάλες, βγάζουμε εισιτήρια στα αυτόματα μηχανήματα με απίστευτη ταχύτητα και μετά από τέσσερις στάσεις με το μετρό φτάνουμε τελικά στο σταθμό Termini.

Η μέρα για καλή μας τύχη είναι ηλιόλουστη και η θερμοκρασία αρκετά υψηλή για την εποχή, εξιδανικεύοντας τις συνθήκες για τη βόλτα μας. Αρχικός προορισμός μας το Caffè delle Terme.

Ένα αρωματικό αφράτο σάντουιτς, ούτε γλυκό ούτε αλμυρό, γεμιστό με φρέσκια σαντιγί, απογειώνει τους ουρανίσκους μας και μας τροφοδοτεί με την απαραίτητη ενέργεια για να συνεχίσουμε τη μέρα μας.

Για κάποιον που κατοικεί, σαν κι εμάς, σε μικρή πόλη, η επίσκεψη στην πρωτεύουσα είναι πραγματικά αξιοσημείωτη.

Μεγάλοι λεωφόροι, τεράστιοι ελεύθεροι χώροι, ψηλά κτίρια και παντού πολυκοσμία.

Palazzo Madama, παλιότερα κατοικία των Μεδίκων, σήμερα έδρα της Γερουσίας της Ιταλικής Δημοκρατίας

Αφήνοντας στις πλάτες μας την εκκλησία Santa Maria degli Angeli, ψάχνουμε στο χάρτη την οδό Quirinale.

Στο σταυροδρόμι της με την οδό Via Delle Quattro Fontane, με θέα τέσσερα υπέροχα μικρά επιτοίχια συντριβάνια σε κάθε γωνία της διασταύρωσης, απολαμβάνουμε την όμορφη και λίγο λερωμένη από το καυσαέριο πρόσοψη της μπαρόκ εκκλησίας San Carlino di Quattro Fontane του Francesco Borromini.

Στο εσωτερικό, το λευκό μάρμαρο που κυριαρχεί στη διακόσμηση γαληνεύει το βλέμμα μας, ενώ τα τέλεια γεωμετρικά σχήματα του τρούλου δίνουν βάθος και μεγαλώνουν αισθητά την οροφή της εκκλησίας.

Σε λιγότερο από 100 μέτρα κάνουμε μια δεύτερη στάση στην επίσης μπαρόκ εκκλησία του San Andrea di Quirinale του Bernini.

Ο υγιής ανταγωνισμός των δύο καλλιτέχνων των δύο εκκλησιών μας χάρισε πολλά αριστούργηματα, όπως αυτές οι δύο εκκλησιες.

Μια μαγευτική οροφή, στολισμένη με χρυσές λεπτομέρειες και μικρά παιδικά αγαλματάκια, τα putti, μας καλωσορίζουν στο εσωτερικό της, δίνοντας ένα διαφορετικό, πιο γλυκό φως.

Δεν μπορώ να διαλέξω ποια είναι πιο όμορφη από την άλλη!

Είναι η ώρα του μεσημεριανού φαγητού, κι εμείς ως τυπικοί Ιταλοί, έχουμε ήδη κάνει κράτηση. Σε ένα στενό δρομάκι, πίσω από τη Fontana di Trevi, μας περιμένει το τραπέζι μας.

Στο μικρό εστιατόριο ακούμε πολλούς από τους συνδαιτυμόνες μας να μιλούν τη διάλεκτο της Ρώμης. Καλός οιωνός για το γεύμα μας. Αφού οι ντόπιοι επιλέγουν να γευματίσουν εδώ, το φαγητό θα είναι προσεγμένο.

Καρμπονάρα,

τηγανητή αγκινάρα, αγγινάρα αλά ρομάνα

και άφθονο λευκό κρασί. Όλα σπεσιαλιτέ της περιοχής. Γευστικά, άφθονα πιάτα γεμίζουν το τραπέζι και τα στομαχάκια μας. Ώρα να σηκωθούμε και να αρχίσουμε να καίμε τις θερμίδες που καταναλώσαμε.

Θυμάμαι την πρώτη φορά, πριν περίπου δέκα χρόνια, που είδα το συντριβάνι της Fontana di Trevi και είχα μείνει απίστευτα εντυπωσιασμένη από το πόσο επιβλητικό ήταν. Είχα μείνει άναυδη με τον όγκο του και την ομορφιά του.

Σήμερα προσπαθώντας να βρω μισό μέτρο ελεύθερου χώρου γύρω μου για να λιαστώ θαυμάζοντας το μαρμάρινο αριστούργημα μπροστά μου, επιβεβαιώνεται εκείνη η αρχική εντύπωσή μου. Χαζεύοντας γύρω μου συνειδητοποιώ πόσους πολλούς τουρίστες και επισκέπτες έχει αυτή η πόλη!

Αυτή τη φορά δεν έριξα κέρμα αλλά σίγουρα θα ξαναγυρίσω να το κάνω. Με την πλάτη γυρισμένη στα αγάλματα του συντριβανιού τραβάω μια αναμνηστική φωτογραφία για τα City girls.

Απομένει στη διάθεσή μας μόνο μιάμιση ώρα ακόμη στη Ρώμη. Αποφασίζουμε να επισκεφτούμε την πλατεία Navona. Είναι ίσως η αγαπημένη μου πλατεία της ιταλικής πρωτεύουσας. Το τέλειο ελλειπτικό της σχήμα, με το συντριβάνι των τεσσάρων ποταμών του Bernini ομφάλιο λώρο της, μαγεύει τους περαστικούς και έχει ξεμυαλίσει κι εμένα.

Κάτω από το άγαλμα που αναπαριστά τον Νείλο, με σκεπασμένο το πρόσωπό του, αφού εκείνη την εποχή δε γνώριζαν από που πηγάζουν οι πηγές του ποταμού, προσπαθώ να βρω το τέλειο φως, την τέλεια οπτική γωνία για μια φωτογραφία. Ξεχνιέμαι κοιτάζοντας τον αυθεντικό οβελίσκο

και τα όμορφα τοποθετημένα αρχοντικά σπίτια γύρω από την πλατεία, που παλιότερα ήταν στάδιο. Ίσως την επόμενη φορά θα βγάλω μια καλύτερη αναμνηστική φωτογραφία αντάξια της πλατείας.

Στο δρόμο της επιστροφής προς στο σταθμό των τρένων κάνουμε μια γρήγορη στάση στην εκκλησία San Luigi dei Francesi.

Εδώ, σε ένα μικρό παρεκκλήσι του ιερού ναού φυλάσσονται δύο αριστουργήματα του Raffaelo.

Με ελεύθερη την είσοδο στην εκκλησία χρειάζεται να βάλουμε μόνο ένα κέρμα στο ειδικό μηχάνημα που αμέσως φωτίζει τους τεράστιους κρεμασμένους στους τοίχους της Cappella Contarelli πίνακες του ζωγράφου. Διηγούνται το κάλεσμα

και το μαρτύριο του απόστολου Ματθαίου.

Ο κεντρικός πίνακας

δεν είναι αυθεντικός καθώς τα ίχνη του χάθηκαν στην περίοδο του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Πού να βρίσκεται άραγε! Έχει καταστραφεί ή βρίσκεται κάπου καλά κρυμμένος;

Ο χρόνος τρέχει αδυσώπητα γρήγορα. Μα επιστρέφοντας προς το σταθμό των τρένων είναι αδιανόητο να μην αφιερώσουμε έστω ελάχιστα λεπτά από το μετρημένο με σταγονόμετρο χρόνο που μας απομένει, για μια γρήγορη επίσκεψη στο Pantheon.

Το ρωμαϊκό αριστούργημα του πρώτου π.Χ αιώνα, αφιερωμένο όπως μαρτυρά το ελληνικής προέλευσης όνομά του σε όλους τους θεούς, γνωστούς και αγνώστους. Πόσο λατρεύω τον τρούλο του και την απίστευτα προχωρημένη για την εποχή αρχιτεκτονική του.

Ρωμαϊκό σκυρόδεμα, το τσιμέντο της αρχαιότητας, παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου. Αξιοσημείωτη η κατασκευαστική δεξιοτεχνία των Ρωμαίων. Δάπεδο με ελαφρά κλίση για να μαζεύει το βρόχινο νερό που πέφτει εδώ και αιώνες από την τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του τρούλου.

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους τρούλους του κόσμου.

Το Pantheon εκτός από τουριστικό αξιοθέατο αποτελεί και χώρο αιώνιας ανάπαυσης πολλών βασιλιάδων του ιταλικού κράτους.

Σήμερα η ευτυχία μας μετριέται με πόσο όμορφα και καλοδιατηρημένα κτίρια έχουμε δει. Τα κεφάλια μας, γυρίζουν ασυναίσθητα δεξιά και αριστερά για να μην χάσουν τίποτα. Ανοικτά στόματα θαυμασμού παντού γύρω μας.